دلتا

مصاحبه با روزنامه اعتماد

احمد پورنجاتی نقدهایی که اخیراً پیرامون نظریه گفت وگوی تمدن ها مطرح می شود را فاقد خاستگاه علمی و کمترین بینه علمی و فرهنگی دانست و یادآور شد؛ این اظهارات نوعی واکنش سیاسی است و از موضع فرافکنی مطرح می شود، لذا نباید در چرخه واکنش نسبت به این اظهار نظرها قرار گرفت. این نماینده دوره ششم مجلس شورای اسلامی در گفت وگو با «باران» با بیان این مطلب، نظریه گفت وگوی تمدن ها را دکترینی که در یکی از پرتلاطم و حساس ترین دوران ها توانست در بعد سیاست داخلی و خارجی قابل اعتنا باشد، معرفی کرد و گفت؛ این نظریه نه تنها افکار بسیاری از سیاستمداران، بلکه بسیاری از صاحبنظران و فرهیختگان جهان را معطوف به خود کرد؛ بر این اساس نباید آن را تحت الشعاع برخی از اظهارنظرهای کم ارزش و حتی بی ارزش که این روزها می شنویم، قرار دهیم.

ادامه مطلب

روزنامه اعتماد

چرا دولت نهم و به ویژه شخص آقای احمدی نژاد به گونه یی شگفت انگیز علاقه و اصرار دارند همه چیز خود را با اتیکت «برای اولین بار» به مردم ارائه دهند؟، با ذوق زدگی و تبلیغات گفتند؛ «برای اولین بار» شورای همکاری خلیج فارس از ایشان دعوت کرده که در اجلاس اخیر این شورا شرکت کند، هیچ توضیحی به مردم ندادند اما بعداً معلوم شد و حتی صدای انتقاد هم پیمانان مسلکی و اصولگرای ایشان هم درآمد که اولاً آنها دعوت نکرده اند و دولت ایران درخواست کرده، ثانیاً حضور حضرت ایشان نه تنها هیچ بهره سیاسی برای کشور نداشته بلکه با آن برخورد غیردوستانه یی که میزبانان در تکرار ادعاهای واهی در مورد جزایر ایرانی کردند، کاش این پدیده «برای اولین بار» اصلاً خلق نمی شد،

این روزها بار دیگر و با آب و تاب فراوان اعلام کرده اند که؛ دولت عربستان سعودی «برای اولین بار» از رئیس جمهور ایران برای حج تمتع دعوت کرده است. ادامه مطلب

سرمقاله روزنامه اعتماد

ارديبهشت ماه همين امسال بود که نمايندگان مجلس، جناب فرشيدي وزير آموزش و پرورش دولت نهم را استيضاح کردند.مضمون اصلي و مهم سخن استيضاح کنندگان، ناتواني و بي تدبيري وزير کابينه اصولگرا و عدم توفيق در تحقق وعده هايي بود که حضرت ايشان در ابتداي معرفي به مجلس داده بود.موافقان و مخالفان، هر يک به اتکا و استناد انگيزه ها و تحليل ها و اطلاعات خود در محضر افکار عمومي و به ويژه در حضور ديگر همکاران خود در مجلس هفتم، داد سخن سردادند.اما قضيه استيضاح جناب فرشيدي آنگاه جذاب تر و تامل برانگيزتر شد که به زينت حضور آقاي رئيس جمهور براي «دفاع جانانه» از وزير کابينه اش آراسته شد.لابد سخنان استوار و متين و سرشار از صداقت آقاي احمدي نژاد در دفاع از عملکرد آقاي فرشيدي، تاثير شگرف و تعيين کننده يي در اقناع اکثريت مجلس اصولگرا داشته که به رغم همه تلاش هاي موافقان استيضاح و نيز با وجود انتقادهاي گسترده کارشناسان و دست اندرکاران باسابقه آموزش و پرورش و نيز اعتراض هاي فراوان معلمان در اين دو سال، سرانجام بار ديگر آقاي فرشيدي موفق شد از مجلس هفتم راي اعتماد بگيرد.اينک نمي دانم چه تغيير و تحولي در اوضاع و احوال کواکب رخ داده که ناگهان و در يک اقدام انقلابي، از آن دست که در دولت نهم نمونه هاي مشابه داشته است، وزير مورد حمايت آقاي رئيس جمهور، آن گونه که رسماً اعلام شده، استعفا مي دهد ، ادامه مطلب

شهروند امروز

چه روزگاري داشتند مردمان اتحاد جماهير شوروي، نه! همه خلق‌هاي اردوگاه سوسياليسم، اگر هنوز «مرگ» رفيق استالين فرا نرسيده بود و او همچنان در مسند رهبري بلوك شرق، پرچم «پرولتارياي جهان متحد شويد» برمي‌افراشت!؟
چه سرنوشتي داشت سرزمين پهناور چين اگر هنوز و همچنان حضرت مائوتسه دونگ تسليم تقدير «مرگ» نمي‌شد و مجالي براي دگرديسي انقلاب چين فراهم نمي‌گشت؟!
اگر هنوز موسوليني زنده بود، اگر فرشته «مرگ» ژنرال فرانكو را در آغوش نمي‌گرفت، مردم ايتاليا و اسپانيا، چه مي‌كردند جز اداي عذر و شرمساري از اين كه در ايتاليا يا اسپانيا به دنيا آمده‌اند؟! آيا «فرشته مرگ» را شايسته نيست كه «قهرمان آزادي» بدانيم؟ به گواهي تاريخ، «مرگ» در برهه‌هاي بسيار حساس و سرنوشت‌ساز همچون يك «منجي آسماني» به گونه‌اي رازآلود اما با قدرتي حيرت‌‌انگيز، اسباب دگرگوني تقدير تاريخي يك ملت را فراهم ساخته است.
هر چند كه «مرگ» تنها به سراغ مستبدان و ضدمردمان نرفته و نمي‌رود، اما بي‌ترديد شيريني و سرمستي حاصل از «مرگ» يك ديكتاتور بسيار روح‌افزاتر و ماندگارتر و دگرگون‌كننده‌تر از تلخي حاصل از «مرگ» يك انسان شريف است كه بر ذائقه تاريخي ملت‌ها اثر مي‌گذارد و گاه سرنوشت آنها را يكسره دگرگون مي‌كند.
«مرگ» دو چهره دارد: 1- ميهمان ناخوانده 2- ميزبان فراخوانده. براي اكثريت انسان‌ها، مرگ همچون ميهمان ناخوانده‌اي است كه به ناچار بايد پذيرايش شوند و به قاعده بذل‌الموجود، زندگي خويش را پيشكش كنند و… تمام!  ادامه مطلب

روزنامه اعتماد

«راديو تلويزيون ملي ايران» پس از انقلاب و استقرار نظام جديد به «صداوسيماي جمهوري اسلامي ايران» تغيير نام يافت تا هم در شکل و هم در محتوا بازتاب دهنده مضمون انقلاب باشد. همه مي دانند که راديو تلويزيون پيش از انقلاب، از «ملي» بودن تنها اسم و ادعايش را داشت و جز اندک برنامه هايي که به کوشش دلهره آميز و توانفرساي برخي چهره هاي فرهنگي و هنري دلسوز و سالم امکان پخش و انتشار مي يافت وجه غالب برنامه هايش غيرملي و حتي ضدملي بود و در راستاي منويات آن رژيم فاسد. اما نکته جالب اين است که در سال هاي اخير عنوان تازه يي براي صداوسيماي جمهوري اسلامي رايج شده است؛ «رسانه ملي».

نمي دانم نخستين بار چه کسي و با چه انگيزه و برداشتي از اين عنوان، صداوسيما را رسانه ملي ناميد، اما به نظر مي رسد با توجه به مجموع ويژگي ها و ملاحظاتي که در مورد جايگاه حقوقي و سياسي اين رسانه در نظام مطمح به نظر است، «رسانه ملي» عنوان پرظرفيت تري براي اين دستگاه رسانه يي و فراگير است.  ادامه مطلب

روزنامه اعتماد

به نظر مي رسد راهبرد دولت نهم در مواجهه با انتقادها و اعتراض هايي که نسبت به کاستي ها و کژي هاي برنامه ها و عملکردهاي اين دولت مطرح مي شود در دو کلمه خلاصه مي شود؛

1- نفي و تخطئه کارنامه گذشته نظام (دولت هاي پيشين)

2- وعده هاي جذاب براي آينده يي نامعلوم.

اين راهبرد که از زمان تبليغات انتخابات رياست جمهوري مورد توجه آقاي احمدي نژاد قرار گرفت همچنان پس از استقرار دولت نهم از سوي شخص ايشان و مجموعه همکاران و مشاوران و مدافعان ايشان مورد استفاده قرار مي گيرد.  ادامه مطلب

 شهروند امروز – 28 مهر 86

همه ما، كم يا بيش، در زندگي و روابط اجتماعي خود به آدم‌هايي برخورده‌ايم كه هنرشان «مرموزبيني» و «گمانه‌سازي» پيرامون پديده‌ها، رفتارها و حتي «نيت‌ها و انگيزه‌ها»ست.

اين دردانه‌هاي هوشمندي و فطانت، به خيال خود،‌هزار نكته باريك‌تر از مو مي‌بينند كه ديگران از درك حتي يك نكته آن ناتوان يا غافلند. در كشف و شهود «پيچش مو» تخصص و تبحر دارند و براي هر واقعيت عيني، چندين لايه پنهان و مرموز در چنته دارند.

در تحليل و تفسير رخدادها آنچنان با آب و تاب از پس و پنهان نقشه‌ها و انگيزه‌ها و عوامل عجيب و غريب سخن مي‌گويند كه گاه انسان از اين همه تردستي و طراري ماهرانه در تدبير امور جهان، دچار شگفتي و حتي دلهره مي‌شود!  ادامه مطلب

روزنامه اعتماد

مگر اتفاقي افتاده است؟، اين همه تبليغات و دست افشاني و دعاگويي از رسانه ها و تريبون هاي رسمي کشور که اين روزها و شب ها نثار جناب رئيس جمهور محترم مي شود به خاطر چيست؟ البته اذعان مي کنم که در شهر چندان خبري نيست. ماه مبارک رمضان است و حال و هواي معنوي مردماني که نقد ضيافت حضرت حق تعالي را هرگز با نسيه وعده هاي رنگارنگ و تحقق نيافته متوليان امور معاوضه نمي کنند، به کار خويش مشغولند و دست به گريبان چاله چوله هاي زندگي روزمره خويش از نگراني قيمت افسارگسيخته مسکن گرفته تا اشتغال و هزينه تحصيل فرزندان و بضاعت مزجات جوانان براي ازدواج و فراهم ساختن چند ليتر بنزين براي به اصطلاح خودروي شخصي که حکم پدر دوم خانوار را دارد براي تامين معاش. اما مگر مي شود در اين غوغاي کم سابقه تبليغات تشکرآميز و قهرمان پسند – کنجکاوانه و البته اندکي با شگفتي – اين پرسش را ناديده گرفت که «مگر چه اتفاقي افتاده است؟،»  ادامه مطلب

شهروند امروز – 8 مهر 86

“شجاعت” بی هیچ تردید ، یك فضیلت بزرگ انسانی به شما رمی رود. تاریخ بشریت همواره وامدار نقش آفرینی انسانهای شجاع در برهه های حساس و سرنوشت ساز بوده است. اگرشجاعت نبود ، چه بسا انسان هنوز ترجیح می داد از ترس جان ، به زندگی در غارها ادامه دهد و به اندك بهره مندی از طبیعت بسنده كند و از رویارویی با هر چه ترسناك است بپرهیزد و از ترس مرگ بمیرد. پس بیراهه نیست اگر ادعا كنیم بی شجاعت تاریخ عمر انسان، شاید به چند سال هم نمی رسید و خیلی زود نسل او در آغوش انقراض می آرمید. اما این “شجاعت” چیست؟
گفته اند كه شجاعت نقطه اعتدال دو صفت افراطی و تفریطی، یعنی “تهور” و “ترس” است. تهور، بی باكی كور و بی بهره از محاسبه عقلانی و ترس ، عمده كردن و اتكای محض به محاسبه فرا عقلانی ، هر یك به نحوی دشمن موجودیت هویت انسانی به شمار می آیند.

آیا این گونه برداشت از شجاعت از منظر كار آمدی، نقش و تاثیری راهگشا و تایین كننده در زندگی اجتماعی انسان ها دارد؟  ادامه مطلب

هفته نامه شهروند امروز

چرا بايد به موضوع «مسووليت» بپردازيم؟ آيا «مسووليت‌پذيري» مهمترين چالش جامعه ماست؟! «مسووليت»، «احساس تكليف»، «مسووليت‌پذيري»، «پاسخگويي در برابر مسووليت» و پرسش‌هايي از اين دست كه: – آيا انسان مسوول است؟ – مسووليت، برخاسته از اختيار است؟ – مسووليت، مشروط به توانايي است؟ – مسووليت، مقوله‌اي است مربوط به عرصه عمومي يا اختصاص به آن ندارد؟ بگذاريد همه اين‌گونه بحث‌هاي نظري را به اهالي محترم فلسفه و كلام و انسان‌شناسي پيشكش كنيم و موضوع مسووليت را از يك نظرگاه عمل‌گرايانه مورد توجه قرار دهيم.  پيش‌فرض ما اين است كه مسووليت، ركن انكارناپذير نظم اجتماعي است. آدم‌ها براي ورود به «عرصه عمومي»، به ناچار بايد «آورده‌اي» داشته باشند- همچون بليت براي كساني كه مي‌خواهند وارد باشگاه، سينما، ورزشگاه و از اين دست، عرصه‌ها شوند-  ادامه مطلب